large_اعرافی تقریر عدالت.png

medium_اعرافی تقریر عدالت.png

small_اعرافی تقریر عدالت.png

thumbnail_اعرافی تقریر عدالت.png

اعرافی تقریر عدالت.png

فقه تعلیم و تربیت

فقه-روابط-اجتماعی

فقه روابط اجتماعی

فقه روابط اجتماعی (عدالت) 41

طلبه سطح 3 مدرسه تخصصی فقه امام کاظم علیه السلام تحت اشراف آیت الله مکارم شیرازی، عضو مرکز امور نخبگان حوزه علمیه قم، مدرس، نویسنده کتب و مقالات متعدد، همکاری در امور پژوهشی پژوهشگاه های حوزوی و دفتر فقه معاصر تحت نظر استاد حسین اثنی عشری

فقه روابط اجتماعی (عدالت) 40

فقه روابط اجتماعی (عدالت) 39

فقه روابط اجتماعی (عدالت) 38

فقه روابط اجتماعی (عدالت) 37

فقه روابط اجتماعی (عدالت) 36

large_مشاوره عباسی.png

medium_مشاوره عباسی.png

small_مشاوره عباسی.png

thumbnail_مشاوره عباسی.png

مشاوره عباسی.png

مشاوره

فقه_مشاوره

فقه مشاوره 

فقه مشاوره 3

تقریرات جامع درس فقه تربیت در طول سال تحصیلی 1403-1402.&nbsp;در این فایل، تقریرات تمامی 49 جلسه درس برگزار شده این درس در طول سال تحصیلی مذکور، به تفکیک تاریخ جلسات آمده است.&nbsp;

large_تقریرات فقه تربیت.png

medium_تقریرات فقه تربیت.png

small_تقریرات فقه تربیت.png

thumbnail_تقریرات فقه تربیت.png

تقریرات فقه تربیت.png

فقه-تعلیم-و-تربیت

فقه تربیت

تقریرات جامع فقه تربیت ( جلسات 1 تا 49)

<ul><li style="direction:rtl;text-align:justify;">در هفتمین محور در نظریه باب حسن و قبح که در واقع یک صغرایی برای قیاس درست می‌کرد گفتیم عقل اصولاً داوری مستقلی به حسن و قبح دارد.</li><li style="direction:rtl;text-align:justify;">محور اول در تقریر سوم در بحث ملازمه این است که بین حکم عقل پایه، یعنی حسن و قبح عدل و ظلم و صدق و کذب و امثال اینها و شرع، یک ملازمه‌ای است، این طرف ملازمه که امر شرعی است چند احتمال در باب آن هست و احتمال اول این است که شارع باید حکم مستقل مولوی صادر کند و احتمال دوم این است که حکم صادر و انشاء نمی‌شود ولی روح حکم وجود دارد و احتمال سوم این است که نتیجه حکم باید وجود داشته باشد و در نهایت احتمال چهارم این است که عقل بگوید او هم باید مدح و ذمی مثل من داشته باشد، ولو جزء ما عقلا هم نیست.</li><li style="direction:rtl;text-align:justify;">محور دوم در تقریر سوم در بحث ملازمه این است که شارع که می‌گوییم بنا بر ملازمه باید ملاحظه عقل کند، یعنی به حکم عقل باید توجه کند این محور نیز چند احتمال دارد و احتمال اول این است که باید با همان حدت و شدت و درجه‌ای که عقل می‌گوید عین حکم عقل را بپذیرد و احتمال دوم این است که ضد آن را نمی‌تواند بگوید و نهایتاً احتمال سوم این است که نمی‌تواند مغایر بگوید ولی درجه‌اش را می‌تواند تفاوت بگذارد.</li><li style="direction:rtl;text-align:justify;">آن چهارتاست و این هم سه تاست و اگر در هم ضرب شود دوازده تا می‌شود و یک احتمال هم این است که کسی بگوید هیچ‌کدام از این دوازده احتمال نیست.</li><li style="direction:rtl;text-align:justify;">اگر کسی اهل تتبع باشد می‌تواند از صاحب فصول و قبل از بحث‌های شیخ انصاری و وحید بهبهانی تا دوره متأخر این جدول سیزده احتمال را تنظیم کند و معلوم کند هر یک از بزرگان در کجای این اقوال قرار می‌گیرد.</li><li style="direction:rtl;text-align:justify;">محور سوم در تقریر سوم در بحث ملازمه به نسبت مدح و ذم شارع با عقاب و ثواب پرداخته می‌شود.&nbsp;</li></ul>در سی و پنجمین جلسه از مباحث درس خارج فقه روابط اجتماعی، استاد معظم آیت الله اعرافی پس از طرح مسأله و ذکر یک مقدمه به بیان محورهای سه‌گانه پیرامون تقریر سوم در بحث ملازمه پرداختندکه لازم است جهت بهره‌مندی از تفصیل مطالب مذکور صوت جلسه این درس را استماع فرمایید.

large_روابط اجتماعی-اعرافی.png

medium_روابط اجتماعی-اعرافی.png

small_روابط اجتماعی-اعرافی.png

thumbnail_روابط اجتماعی-اعرافی.png

روابط اجتماعی-اعرافی.png

عدل و ظلم

فقه روابط اجتماعی (عدل و ظلم) 35

<ul><li style="direction:rtl;text-align:justify;">این قاعده کلما حکم به العقل، حکم به الشرع از اموری است که میان اصولیین و اخباریین محل نزاع قرار گرفته است و اکثر اصولیین قائل به ثبوت این ملازمه به عنوان یک حکم عقلی شده‌اند که نتیجه آن اثبات حکم شرع است. اگر این قاعده را بپذیریم آن وقت عقل از منابع احکام شرعی می‌شود و اصولیینی که این قاعده را می‌پذیرد نتیجه امکان اثبات احکام شرعی با واسطه حکم عقل است و نقطه مقابل آن اخباریین هستند که این ملازمه را قبول ندارند و نتیجه حرف آن‌ها این می‌شود که عقل مستقلاً نمی‌تواند از منابع احکام شرعی شود.</li><li style="direction:rtl;text-align:justify;">بنا بر نظر اصولیین علاوه بر منبع کتاب و سنت در اثبات احکام شرعی منبعی به نام عقل مستقل وجود دارد.</li><li style="direction:rtl;text-align:justify;">&nbsp;فقط این قانون ملازمه است که اگر پذیرفته شود، عقل جدای از کتاب و سنت محوریت پیدا می‌کند و اگر پذیرفته نشود از محوریت ساقط می‌شود.</li><li style="direction:rtl;text-align:justify;">قول به ملازمه که قول اول است چند فرض و تصویر دارد: تصویر اول این است که بگوییم کلما حکم به العقل، حکم به الشرع، حداکثری تفسیر کنیم و قائل شویم و بگوییم هر چه عقل حکم می‌کند شرع هم طبق آن حکم مولوی صادر می‌کند.</li><li style="direction:rtl;text-align:justify;">و تصویر دوم این است که شارع بر اساس مستقلات عقلیه اقدام می‌کند و آن را تأیید می‌کند، نه اینکه حکمی صادر کند و ما کشف می‌کنیم که شارع در عالم واقع انشائی و جعلی دارد.</li><li style="direction:rtl;text-align:justify;">تصویر سوم این است که شارع اصلاً اینجا مولویت و اعمال مولویت ندارد جز اینکه هماهنگ با عقل است.</li><li style="direction:rtl;text-align:justify;">در تصویر چهارم که از اینها ضعیف‌تر است و آن این است که می‌گوید ملازمه در این حد ثابت است و شارع نمی‌تواند مخالف عقل حکمی را صادر کند یعنی اگر عقل می‌گوید قبیح است، او نمی‌تواند بگوید مستحب است یا واجب است، ولی لازم نیست بگوید حرام است.</li><li style="direction:rtl;text-align:justify;">فرض و تصویر پنجم یک احتمالی ممکن است که اگر عقل حکم به قبح دارد، این نمی‌تواند ضد آن را جعل کند، یعنی وجوب و کراهت را جعل کند ولی می‌تواند حرمت، کراهت یا حتی اباحه را می‌تواند بگذارد ولی ضد آن را نمی‌تواند.</li><li style="direction:rtl;text-align:justify;">و مقابل همه اینها احتمال ششم است که نفی هر نوع ملازمه‌ای است و می‌گوید شارع اگر حسن و قبح هم می‌گوید به عنوان مدح و ذم عرفی عقلایی است که مردم می‌گویند و الا هیچ چیزی ندارد.</li></ul>در سی و چهارمین جلسه از مباحث درس خارج فقه روابط اجتماعی، استاد معظم آیت الله اعرافی به مباحثی پیرامون ملازمه‌ی بین حکم عقل و شرع پرداختندکه لازم است جهت بهره‌مندی از تفصیل مطالب مذکور صوت جلسه این درس را استماع فرمایید.&nbsp;

فقه روابط اجتماعی (عدل و ظلم) 34