• در جلسه گذشته روایاتی در باب مشروعیت حج الصبی بررسی شد و روایتی از کتاب کافی آورده شد که با سایر روایات معارض بود که در مورد امکان جمع آن با روایات با تعبیر «غلام» و «صبی» مطلق و مقید می‌شدند ولی با روایت ابن حجاج که تعبیر «مولود» داشت می‌شود معارض و برای رفع معارضه در ادامه به برخی کلمات فقها می‌پردازیم.
• مرحوم مجلسی (ره) «اذا اثغر» به معنای دندان در آوردن را حمل بر مراتب فضل و تأکد استحباب می‌کند و یا اینکه یکی را حمل می‌کند بر استقلال بر احرام و دیگری را بر احرام با کمک دیگری حمل می‌کند.
• در کتاب براهین الحج (مدنی کاشانی) «اذا اثغر» را حمل بر «یحرم به» می‌کند و «مولود» را بر «یحرم عنه» حمل می‌کند و در مولود پدر نیت می‌کند ولی در «اذا اثغر» او را امر به اعمال حج می‌کنند.
• برخی دیگر می‌گویند اگر نتوانیم بر تأکد استحباب و مراتب فضل حمل کنیم و نتوانیم حمل بر «یحرم عنه» و «یحرم به» را به عنوان شاهد برای وجه الجمع قبول کنیم در این صورت بین دو روایت تعارض شکل می‌گیرد و در این صورت به خاطر موافقت مشهور، ترجیح با صحیحه ابن حجاج است.
• آنچه از استعمالات در روایات مذکور و سایر روایات بر می‌آید این است که احرام صبی در صورتی که خودش توانایی و تمکن داشته باشد خودش انجام دهد و در صورت عدم تمکن توسط نایب انجام شود. در این صورت تعارض هم بر طرف می‌شود و روایت «اذا اثغر» بیان مورد غالب است.
• طبق مبنای کسانی که خبر واحد را موثوق الصدوری می‌دانند قید «اذا اثغر» معرض‌عنه است ‌و اعراض وثوق روایت را زیر سؤال می‌برد و در مقابل روایت ابن حجاج حجت می‌شود.

در بیست و پنجمین جلسه از مباحث درس خارج فقه تربیت که توسط استاد معظم آیت الله مقیمی حاجی تدریس می‌شود به بیان معارضه بین روایات احجاج الصبی و رفع معارضه پرداخته شد که لازم است جهت بهره‌مندی از تفصیل مطالب مذکور صوت جلسه این درس را استماع فرمایید.