• در جلسه گذشته در بحث تربیت و تمرین بر روزه طوایفی از روایت‌ها بیان شد و در جمع‌بندی روایات فقها گفتند که ما روایات بلوغ داریم پس آن روایاتی که در آنها «وجب» آمده و مربوط به قبل از بلوغ است باید رفع ید کنیم و با قرینه حمل بر استحباب بر صبی می‌کنیم.
• نسبت به وظیفه پدر نسبت به ولد که محل بحث ما هست که روایت شش و هفت را رد کردیم، روایت صحیح حلبی که مربوط به نه بود زمان نه سالگی را می‌گفت که امر کنید و روایت «اذا اطاق» ناظر به امر نبود و ناظر به خود صبی بود مگر بیان دلالت التزامی صاحب حدائق را بپذیریم و دسته اخیر هم که بحث «یؤخذ و یؤدب» بود برخی مطابق با سن بلوغ هستند که حمل می‌شود بر اینکه پدر با بالغ شدن فرزند حق تادیب دارد و برخی از فقها روایات را حمل بر مراتب فضل کردند و برخی روایات را حمل بر حسب قوت، طبایع و مزاجها کردند.
• ماهیت روزه و نمازی که پدر امر به صبی می‌کند چیست؟ و پدر چه تمرینی باید به صبی بدهد؟ آیا صورت صلاة و روزه مهم است و یا اینکه نزدیک واقع باشد کافی است؟ برخی می‌گویند اگر عبادت صبی را مشروع ندانیم و تمرین بدانیم این صورت خود نوعی تمرین است و تمرین می‌کند تا به واقع نزدیک شود و برخی که عبادت صبی را مشروع می‌دانند و اگر بتواند عبادت کامله را انجام دهد ثواب دریافت می‌کند. کلمه صلاة در روایات که نسبت به صبی استعمال شده است منصرف به متعارف صلاة در لسان متشرعه می‌شود و حمل بر صورت صلاة نمی‌شود و لذا مبتنی بر «اذا عقل» شده است و حمل بر صورت صلاة نیاز به قرینه دارد. در بحث صوم که صحیحه حلبی ذکر شده امام (ع) می‌فرماید به صوم ما استطاعوا امر کنید و این یک صورت صوم است و امساک چندین ساعته است و روزه چندین ساعته روزه درستی نیست در حالی که نماز اینگونه نفرمودند که یک رکعت یا دو رکعت نماز بخواند.

در بیستمین جلسه از مباحث درس خارج فقه تربیت که توسط استاد معظم آیت الله مقیمی حاجی تدریس می‌شود به ادامه جمع‌بندی طوایف از روایات مربوط به سن و همچنین ماهیت روزه و نماز که پدر به آن امر می‌کند پرداخته شد که لازم است جهت بهره‌مندی از تفصیل مطالب مذکور صوت جلسه این درس را استماع فرمایید.