• در جلسه قبل نکاتی در مورد تربیت عبادتی فرزند و قلمرو آن ذکر شد رسیدم به ادله دال بر وظیفه‌مندی پدر نسبت تربیت عبادی فرزند که اینکه آیا پدر الزامی دارد که فرزندش را تمرین و آموزش بدهد؟ گفته شد آیات و روایاتی بر این مطلب دلالت دارد.
• آیه «وامر اهلک بصلاة ...» موضوع امر در آن متوجه نبی مکرم (ص) است و در آن امر به امر است و ظهور امر دلالت بر الزام دارد.
• و اینکه مصادیق اهل چه کسانی هستند؟ مصادیق اهل زن و فرزندان هستند که قدر متیقن از اهل، فرزندان هستند و از تناسب امر به اهل، رابطه اُبوت بیرون می‌آید و متعلق امر هم نماز است.
• با توجه به اینکه در آیه شخص پیامبر (ص) نسبت به امر به اهل امر شده است در حالی که بحث ما در مورد وظیفه‌مندی آبا نسبت به فرزندان است چگونه این آیه به ما نحن فیه ارتباط پیدا می‌کند؟ 
• ظاهر آیه اختصاص به پیامبر (ص) و خاندان گرامی‌شان دارد و در تعدی از پیامبر (ص) به سایر آبا نیاز به وجوهی دارد که در ادامه به آن وجوه می‌پردازیم:

1. در اینجا هم همانند موارد مشابه مثل استقبال در نماز و... الغا خصوصیت می‌شود و می‌گوییم امرِ اختصاصی به نبی (ص) نیست و ممکن است گفته شود که در مورد اهل نبوت خصوصیت وجود دارد که می‌تواند به بالغ هم امر به صلاة بنماید.

2. از باب تأسی به نبی (ص) که کتاب کنزالعرفان به آن اشاره دارد همانگونه که پیامبر (ص) اهلش را به نماز امر فرمودند غیر پیامبر (ص) هم اهل را به نماز امر ‌کنند و اشکالات وجواب‌هایی پیرامون بحث تأسی مطرح است.

در نهمین جلسه از مباحث درس خارج فقه تربیت که توسط استاد معظم آیت الله مقیمی حاجی تدریس می‌شود به بررسی وظیفه الزامی پدر نسبت به تربیت عبادی فرزند پرداخته شد که لازم است جهت بهره‌مندی از تفصیل مطالب مذکور صوت جلسه این درس را استماع فرمایید.