• در بحث تربیت اخلاقی و اخلاق اجتماعی روایت «جاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِ صلي الله عليه و آله، فَقالَ : يا رَسولَ اللّه، ما حَقُّ ابنِي هذا؟ قالَ: تُحْسِنُ اسمَهُ و أدَبَهُ وَ ضَعهُ مَوضِعَا حَسَنا» که در کافی شریف آمده است از نظر سند بررسی کردیم و بر اساس روایت بر ذمه پدر لازم است پس از انتخاب نام نیک، به فرزندش به نیکی ادب یاد داده دهد و حقوق فرزند بر پدر است و قدر متیقن در ادب همین آداب و تربیت اخلاق اجتماعی مثل دروغ نگفتن، امانتداری، احترام به بزرگتر و... است و پدر در این زمینه وظیفه خود را انجام دهد هر چند منتج به نتیجه نشود.
• در روایت سکونی امام صادق (ع) در باب حقوق فرزند بر پدر پس از انتخاب نام نیک، تعلیم قرآن و... می‌فرمایند: «... و يُطَهِّرَهُ ...». اگر تطهیر به معنای عام باشد می‌تواند شامل بحث ما باشد و می‌تواند بر بحث‌ها اخلاقی دلالت کند و اگر تطهیر در خصوص طهارت جسمی باشد نمی‌تواند به بحث ما مربوط باشد و با توجه به اینکه پدر در خانه مسئول نظافت نیست بعید است که مراد طهارت جسمی باشد.
• در روایت دیگری که امام (ع) در بحث تأدیب یتیم می‌فرمایند همانگونه که ولد را تأدیب می‌کنید یتیم را ادب کنید و قلمرو ادب در کلام امام مشخص نشده است و به عرف واگذار می‌شود و متعلق تأدیب را از اطلاق واژه «أدّب» استفاده می‌کنیم که اخلاق اجتماعی هم شامل می‌شود.
• و روایت دیگری که می‌فرماید «الزمه نفسک»، به معنای این است هفت سال دوم عمر فرزند، او را با خود همراه کن و لازمه «الزمه نفسک» و همراهی کردن این است که به او آداب اخلاقی اجتماعی یاد دهید.

در ششمین جلسه از مباحث درس خارج فقه تربیت که توسط استاد معظم آیت الله مقیمی حاجی تدریس می‌شود به چگونگی دلالت روایات بر تربیت اخلاقی پرداخته شد که لازم است جهت بهره‌مندی از تفصیل مطالب مذکور صوت جلسه این درس را استماع فرمایید.