در این جلسه استاد به بررسی صفت عجب پرداخته اند، ایشان می فرمایند که: عجب یعنی شادی و به خود بالیدن.

البته منشأ این مسأله در حقیقت درک ضعیف است، درک ضعیف است که اعجاب می آورد اگر کسی به خودش می بالد در مرتبه فهم دچار ضعف شده و مشکل دارد.

در این میان استاد نکته ای مهم بیان می دارند که اساسا توجه به این نکته امری ضروری است که تمام کار ها را باید منتسب به خداوند متعال و لطف او به عباد بدانیم.

در ادامه جلسه استاد در موضوع فقه اخلاق به بررسی فرق میان دو علم فقه و اخلاق پرداخته اند و بیان داشتند که اساسا  جنس فقه حکم شناسی است و  جنس اخلاق حقیقتا موضوع شناسی و آثار موضوع و کمالات می باشد و نگاهی به بررسی احکام ندارد.

سپس به بیان حکم فقهی عجب پرداخته و می فرمایند که عجب از ناحیه فقهی حرام نیست، اگر موجب هلاکت می شود.