وجه هفتم بر عدم اطلاق تحریم قرض ربوی

روایات ادله حرمت ربا، ارجاع به ارتکازات عرفی شده است و ارتکازات مربوط به ربای استهلاکی است و شامل ربای تولیدی نمی‎شود. چهار بیان دارد:

1. یکی از حکمت‌های حرمت ربا در روایات این است که رواج ربا موجب ترک تجارت می‌شود => ردّ: خلط بین ربا و بین مضاربه شده است. بحث بر سر این نیست که فرد بتواند با پول قرض گرفته شده کار کند یا نکند بلکه بحث در این است که ربا قرض الحسنه را را تعطیل می‎کند و این مشترک میان ربای تولیدی و استهلاکی است.
2. یکی از حکمت‌های حرمت ربا در روایات این است که باعث از بین رفتن معروف می‌شود => ردّ: همان جواب قبلی اینجا می‎آید یعنی ربا در دو قسم استهلاکی و تولیدی مانع از قرض الحسنه می‎شود.
3. یکی از حکمت‌های حرمت ربا در روایات، فساد اموال است یعنی در آمدها و سودها از بین می‌رود و چیزی از اموال باقی نمی‌ماند => ردّ: همان جواب قبلی اینجا می‌آید یعنی در ربای تولیدی هم فساد اموال رخ می‎‌دهد.
4. سود گرفتن از انسان بی‌چاره و بدبخت ربا است => ردّ: این کلام ربطی به بحث ما ندارد یعنی سود گرفتن در بیع مضطر، بحثی جدای از قرض ربوی است.

وجه هشتم بر عدم اطلاق ادله تحریم قرض ربوی

ربای استهلاکی کثرت وجودی در خارج دارد و این نکته موجب انصراف ادله حرمت ربا به ربای استهلاکی می‎شود برخلاف ربای تولیدی که نادر است.

ردّ: اوّلا ربای تولیدی نادر نیست و ثانیا کثرت وجودی منشا انصراف نمی‎شود

وجه نهم بر عدم اطلاق ادله تحریم قرض ربوی

کثرت استعمال لفظ ربا در ربای استهلاکی موجب انصراف شده است فلذا ادله تحریم انصراف به ربای استهلاکی دارند.

ردّ: اوّلا سیره عقلاء بر ربای تولیدی داریم پس کثرت استعمال صحیح نیست. ثانیا بر فرض که کثرت استعمال وجود داشته باشد لکن ربا در معنای زیاده کثرت استعمال دارد که مصادیق استهلاکی آن بیشتر است 

وجه دهم بر عدم اطلاق ادله تحریم قرض ربوی

رباخواری موجب فحشا می‎شود چون وقتی نتواند پول قرض دهنده را پس دهد دوباره از کس دیگری قرض می‎گیرد و این نکته آنقدر ادامه پیدا می‌کند تا پول قرض گیرنده تمام شود.

ردّ: بر این ادعا روایتی پیدا نشد.