استاد در این جلسه و در ادامه با مبحث عجب، نکته ای در رابطه با شروط و موانع و آنچه که مخل به عبادت است مطرح کرده و می فرمایند که در طول تاریخ فقهی از اینگونه ادله اثری دیده نمی شود و یا با روایاتی که به آنها برای اثبات این خلل و موانع استشهاد شده باشد، برخورد نکرده ایم.

در رابطه با بحث عجب نیز فرموده اند که اگر دلیلی بر اخلال رساندن قطعی آن به عبادت داشته باشیم که باید به مقتضای آن اخذ نمود، اما اگر در این رابطه دلیلی نداشته باشیم، مسئله وارد بحث اقل و اکثر ارتباطی می شود که در علم اصول مورد بحث قرار گرفته و ما نیز قائل به برائت هستیم، بنابراین اگر به مقتضای ادله کار در مسئله عحب حل شد که نوبت به اصول عملیه نمی رسد، و الا مسئله را باید با تمسک به اصول عملیه حل کرد و مقتضای اصل عملی در محل بحث نیر برائت می باشد.