در این جلسه که آخرین جلسه از بررسی مباحث فقهی مرتبط با بحث عجب می باشد، استاد به بررسی رابطه عجب و فساد عملی که آغشته به عجب گردیده است، پرداخته اند. به این معنا که آیا عجب می تواند باعث فساد عمل گردد، یا اینکه حتی اگر از ناحیه تکلیفی عجب را حرام بدانیم، این حرمت به ناحیه حکمی وضعی ارتباطی نداشته و موجب فساد عمل نخواهد شد. همچنین استاد بیان فرموده اند که اعمال برای رسیدن به حد نهایت خود باید هم “فی الله” و هم “لله” باشند، یعنی هم نفس عمل درست باشد و هم غرض از اتیان آن. بنابراین ارتباط عجب با فساد عمل باید در این دو جهت مورد بحث واقع شود.