• در بحث نفقه ادله را مفصلاً بررسی کردیم و قلمرو نفقه طبق نظر فقها اطعام، پوشاک، معالجه، زیرانداز، شرب، تنظیف و... فهرست کردیم و صاحب جواهر فرمودند که مصادیق موضوعیت ندارند و آنچه هست همان انفاق بالمعروف و یا معنای نفقه یعنی ما یحتاج الیه است و باید به عرف واگذار شود و مصادیق عرفی در زمان و مکان متفاوت می‌شود و می‌توان به اطلاقات ادله و روایات هم تمسک کرد که در روایات «بقدر ما یکفیک» آمده است و عرف مرجع تشخیص است و بر اساس عرف هر منطقه موارد و قلمرو نفقه معلوم می‌شود.
• در روایات هم مواردی مثل سوراخ کردن گوش و... که اقدامات متعارف اب علی الولد بوده است داریم که هزینه‌های آن را پدر پرداخت می‌نموده است و در بررسی این نوع از روایات می‌توان گفت این‌ها از موارد وجوبی نیست و فقط موارد اختیاری اقدامات پدر است و هر زمان اختیار کرد باید هزینه آن را بدهد ولی نمی‌توان از آن نفقه متعارف را استفاده کرد و نفقه متعارف مواردی است که پدر الزام به پرداخت آن می‌شود و نسبت به آن تکلیف دارد و استدلال به این موارد برای بحث ولایت خوب است ولی برای بحث نفقه و قلمرو آن کاربرد ندارد و اثبات موارد وجوبی نمی‌کند.
• اجماع هم اگر به عنوان یک دلیل بر وجوب نفقه قبول نکنیم ولی حداقل می‌توانیم از آن به عنوان حاکی رأی فقها بپذیریم.

در چهارمین جلسه از مباحث درس خارج فقه تربیت که توسط استاد معظم آیت الله مقیمی حاجی تدریس می‌شود پس از ذکر خلاصه‌ای از جلسه گذشته به بیان قلمرو نفقه و عرفی بودن مصادیق آن اشاره شد و قرار شد در جلسه آینده به تصریحاتی در حکم امتناع نفقه و همچنین به بیان موادی از قانون مدنی پیرامون نفقه پرداخته شود که لازم است جهت بهره‌مندی از تفصیل مطالب مذکور صوت جلسه این درس را استماع فرمایید.