در ادامه مباحث مطرح شده در جلسه قبل که مطالب کلاس وارد به بحث از اعتراف یا عدم اعتراف شارع به شخص اعتباری بود، در این جلسه نیز به ادامه ذکر آن مطالب می پردازیم.

یکی از اشکالاتی که به استدلال به عمومات عقد و بیع برای استفاده اعتراف شارع به شخص اعتباری استفاده شده است، این است که استفاده از عمومات تمسک به عام در شبه مصداقیه خود عام است، و این مسئله جایز نیست، زیرا در عمومات مثل “احل الله البیع” صرفا حلیت بیع هایی را نشان می دهد که شارع آن ها را حلال دانسته است، بنابراین در فرضی که نمی دانیم، شارع را بیعی را حلال دانسته است یا خیر؟، نمی توانیم به این عمومات تمسک کنیم و محل بحث نیز از این دسته است.

در ادامه مطالب مطرح شده در کلاس، استاد به بیان پاسخ از این اشکال پرداخته و توضیحاتی را ارائه می فرمایند.