بحث در رابطه با قاعده "لمس و نظر به غیر همجنس جایز نیست" بود و بیان شد که عنوان علاج هم مجوز لمس و نظر و تکشف حرام نیست؛ مگر در جایی که اضطرار باشد.

 دو روایت( دلیل خاص) در مورد جواز لمس و نظر پزشک بیان شده است:

• روایت اول از ابوحمزه ثمالی
  •  از امام محمد باقر(علیه السلام) سوال شد، از نگاه پزشک مرد به زن بیمار امام (علیه السلام) فرمودند: اگر زن مضطر است پزشک مرد می‌تواند به او نگاه کند.
• روایت دوم از علی بن جعفر
  •  از نگاه پزشک زن به بدن مرد بیمار سوال شد امام (علیه السلام) فرمودند: اگر عورت نباشد اشکالی ندارد؛ حتی اگر به اضطرار هم مقید نشده باشد.

 در مقابل روایت دیگری از علی بن جعفر از او منقول است که این روایت از نگاه پزشک مرد به بدن زن بیمار سوال شده است، امام فرمودند: مطلقا جایز نیست.

 بین این دو روایت( روایت ابوحمزه ثمالی و علی بن جعفر) ظاهرا تضاد بر قرار است؛ جایی فرمودند نگاه جایز نیست، جای دیگر فرمودند اگر اضطرار باشد اشکالی ندارد. نتیجه پزشک مرد نمی‌تواند به بیمار زن در حال اختیار نگاه کند و در حال اضطرار، می‌تواند نگاه کند. و این نتیجه اخص از روایت اول خواهد بود.

خلاصه اینکه به مقتضای دو روایت پزشک نامحرم می‌تواند بیمار مضطر به علاج را برای معالجه لمس یا نظر کند.