“ولا یبدین زینتهن الا ما ظهر منها ولیضربن  بخمرهن علی جیوبهن” (سوره نور آیه ۳۰)

این آیه حقیقتاً حدود پوشش زن را بر اساس وسایل تزیینی تعیین کرده است.

• ذکر چند نکته در این مورد:

1. مراد از زینت، زیر مقنعه و بیشتر از حد النگو است، نه اینکه آیه شریفه بگوید زینت خود را اظهار کنید یا نکنید.
2. النگو زینت ظاهر است و نشان دادنش اشکالی ندارد بلکه نشان دادن موضع النگو است که اشکال دارد.
3. استثنای وجه و کفین(صورت و دو دست تا مچ) از خود آیه شریفه معلوم است و نیاز به دلیل ندارد.
4. گردنبند مثالی برای زینت غیر ظاهر است که نشان دادنش روی لباس اشکالی ندارد بلکه خود موضع گردنبند است که جایز نیست.
5. اموری که محرک جنسی اند حتی اگر در وجه و کفین هم باشند باید پوشیده شوند چون جز مفاسد عمومی هستند.

تکشف (نشان دادن بخشی از بدن) زن جلوی نامحرم حرام است اما این قاعده حرمتT نزد پزشک در حالت ضرورت و اضطرار استثنا شده است.

نکته: زن مضطر حرمت تکشف از او برداشته می‌شود اما پزشک که مضطر نیست چرا نگاه و لمس او جایز باشد!؟

در پاسخ باید بیان شود که ما نمی‌توانیم بر اساس اطلاقات ادله نفی و حرج و اضطرار به جواز لمس و نظر پزشک حکم کنیم؛ بلکه باید به ادله خاص دیگری در این مورد رجوع کنیم.