در این درس، استاد امین اسدپور به تحلیل و بررسی فقهی موضوع امر به معروف و نهی از منکر از دیدگاه عقل و شرع می‌پردازند. ایشان ابتدا توضیح می‌دهند که فقهاء شش استدلال عقلی برای وجوب امر به معروف و نهی از منکر ذکر کرده‌اند و به مشکلات عمده‌ای که در این استدلال‌ها وجود دارد اشاره می‌کنند. اصلی‌ترین مشکل این است که این استدلال‌ها بر مبنای اغراض و غایات عقلی هستند که عقل آن‌ها را ضروری می‌داند، اما این که آیا از این اغراض، وجوب شرعی امر به معروف و نهی از منکر استنباط می‌شود یا خیر، جای تامل و بحث دارد.

استاد سپس به بررسی تمرکز بر خود هنجارهای فرهنگی جامعه، بدون توجه به این که جامعه متشرع یا غیر متشرع باشد، می‌پردازد. استاد در ادامه می‌گوید هر جامعه‌ای بر اساس ارزش‌های فرهنگی خود، بسط و ترویج این ارزش‌ها را لازم می‌داند و جلوگیری از ضدهنجارهای فرهنگی را نیز ضروری می‌شمارد. این دیدگاه می‌تواند به عنوان یک استدلال عقلانی برای وجوب امر به معروف و نهی از منکر در هر جامعه‌ای مطرح شود.

سپس استاد اسدپور به بررسی بیانات امام خمینی (ره) و سایر فقهاء در این زمینه می‌پردازد. استاد استدلال‌های عقلی امام خمینی را که در کتاب‌های مختلف فقهی آورده شده‌اند، مورد بررسی قرار داده و به تحلیل و تبیین نظرات ایشان می‌پردازد. استاد به تفاوت بین وجوب عقلی و شرعی امر به معروف و نهی از منکر و نحوه استنباط هر یک از آن‌ها اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد که چگونه این دو نوع وجوب می‌توانند با هم تعامل داشته باشند.

ایشان در نهایت به بیان نکاتی در مورد ظرفیت و امکان توسعه استدلال‌های عقلی به حوزه‌های مختلف فقهی و اجتماعی می‌پردازد و تاکید می‌کند که این استدلال‌ها باید به گونه‌ای باشند که بتوانند در چارچوب‌های مختلف شرعی و عرفی مورد استفاده قرار گیرند.