در این جلسه، استاد اسدپور درباره ماهیت و اهمیت امر به معروف و نهی از منکر در فقه اسلامی بحث کردند. ایشان به تحلیل ارتکازات فقها در مورد عدل عقلی و عقلائی پرداختند و بیان کردند که هدف اصلی این احکام تأمین مسائل اجتماعی و اصلاح جامعه است. استاد اشاره کردند که اولین کسی که به صورت جامع این بحث را مطرح کرد، امام خمینی بود و شاگردان ایشان، مخصوصاً شهید مطهری، این بحث را گسترش دادند.

شهید مطهری در نوشته‌های خود اشاره کرده است که امر به معروف و نهی از منکر، شامل تمام وسایل مشروع برای دستیابی به اهداف مثبت و منفی اسلامی می‌شود و تنها محدود به امر و نهی زبانی نیست. این دیدگاه تأکید می‌کند که هر وسیله‌ای که بتواند به این اهداف کمک کند، مشروع است. استاد همچنین به نقش این فریضه در تضمین مسائل اجتماعی اشاره کردند و بیان کردند که این امر یکی از ارکان تعلیمات اسلامی است.

در ادامه، استاد به بررسی و تحلیل آیات و روایات مرتبط با امر به معروف و نهی از منکر پرداختند و تأکید کردند که این فریضه، یکی از مهم‌ترین واجبات اسلامی است و باید به طور جدی به آن توجه شود. همچنین، ایشان به مشکلات اجرایی و آگاهی‌ در اجرای این فریضه اشاره کردند و بیان کردند که عدم برنامه‌ریزی صحیح و اجرای جاهلانه این اصل، باعث شده که ارزش آن کم‌رنگ شود.

در نهایت، استاد اسدپور تأکید کردند که برای اجرای صحیح امر به معروف و نهی از منکر، باید آگاهی و اقتدار لازم را کسب کرد و این امر نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و جامع است. ایشان بیان کردند که شرط وجوب این فریضه، کسب آگاهی و اقتدار است و این شرط باید توسط مؤمنین تحقق یابد تا بتوانند این وظیفه خطیر را به درستی انجام دهند.