21 شهریور 1403
قاعده عدالت 20
استاد: سید محمد صادق علم الهدی
1402.08.07
معرفی پادکست
|
دیدگاه کاربران
- در این درس، استاد علم‌الهدی به بررسی تفاوت بین دو دسته از احادیث که به عرضه بر کتاب امر می‌کنند، پرداخته اند. اولین دسته از احادیث، مطلقاً هر روایت را به شرط موافقت با قرآن معتبر می‌دانند، بدون توجه به وضعیت تعارض. اما دسته دوم از احادیث به مواردی که تعارض میان روایات رخ می‌دهد اشاره دارد و توصیه می‌کند که حدیث موافق با قرآن پذیرفته شود.
- استاد در این درس تأکید می‌کند که نباید معنای اصطلاحی جدید را به کلام قدما نسبت دهیم، چرا که در گذشته هر نوع اختلاف در مفاد حدیث به معنای تعارض تلقی می‌شده است. و توضیح می دهند که تعارض در مفهوم امروزی در اصول فقه به معنای وجود حجیت فی‌نفسه در دو روایت است، اما در گذشته به معنای هرگونه تفاوت دلالتی بوده است. از این رو، در بحث اعتبارسنجی احادیث، استاد علم‌الهدی معتقد است که احادیث دسته اول ناظر به موافقت حداقلی با قرآن هستند، در حالی که احادیث دسته دوم که به علاج تعارض می‌پردازند، ناظر به موافقت حداکثری هستند.
- البته برای روشن شدن دقیق مراد از موافقت حداقلی و حداکثری به نظر استماع این جلسه ضروری می باشد.
- ایشان همچنین به این نکته اشاره می‌کنند که سیره اهل‌بیت (ع) و فقهای شیعه در طول تاریخ، بر این بوده که بسیاری از روایات مخالف با ظاهر قرآن را پذیرفته و بر اساس آن‌ها فتوا صادر کرده‌اند. بنابراین، نمی‌توانیم احادیث دسته اول را به موافقت حداکثری با قرآن نسبت دهیم.
- در نهایت، استاد علم‌الهدی نتیجه می‌گیرد که برای درک صحیح از احادیث و تفکیک بین دسته‌های مختلف آن‌ها، باید به این تفاوت میان موافقت حداقلی و حداکثری توجه داشته باشیم.