در این درس، استاد علمالهدی به بحثی درباره موافقت احادیث با قرآن و سنت نبوی پرداختند. ایشان با استناد به فرمایش محقق سیستانی، بیان کردند که صحت احادیث به موافقت آنها با قرآن و روح شریعت بستگی دارد. محقق سیستانی معتقد است که موافقت با روح شریعت و مقاصد کلان شریعت مورد نظر است، نه صرفاً عدم مخالفت ظاهری با قرآن.
در ادامه، استاد با اشاره به احادیث مختلف، تأکید کردند که نمیتوان ادعا کرد که موافقت احادیث با قرآن تنها به معنای عدم مخالفت است، بلکه باید به موافقت مقاصد کلان شریعت توجه کرد. برای مثال، احادیثی که صحت آنها را منوط به موافقت با قرآن و سنت نبوی میکنند، به مقاصد کلان شریعت اشاره دارند.
استاد همچنین به احادیثی اشاره کردند که علاوه بر قرآن، موافقت با سنت نبوی یا سایر احادیث اهلبیت را نیز شرط صحت حدیث دانستهاند. در نتیجه، ایشان موافقت با سنت نبوی را به معنای همپوشانی محتوایی احادیث نمیدانند، بلکه به معنای موافقت با روح کلی شریعت و مقاصد کلان آن است.
استاد علمالهدی همچنین تفاوت بین وثوق به راوی و وثوق به صدور حدیث را بررسی کردند و به این نکته اشاره کردند که تعارض احادیث تنها زمانی معنا پیدا میکند که هر دو حدیث حجیت فینفسه داشته باشند. در نهایت، ایشان به این نتیجه رسیدند که موافقت احادیث با قرآن و سنت نبوی، به معنای همپوشانی در مقاصد کلان شریعت است و نه صرفاً مطابقت ظاهری با الفاظ قرآن.