در این جلسه، استاد علمالهدی به بررسی قاعده عدالت از دیدگاه عقل پرداختند.
ایشان توضیح دادند که پس از بررسی کتاب، سنت و اجماع، باید به عقل به عنوان یکی از منابع استدلال رجوع کرد. عقل به دو دسته نظری و عملی تقسیم میشود: عقل نظری به ادراکاتی میپردازد که مستقیماً با عمل ارتباط ندارند، مانند قواعد ریاضی. اما عقل عملی به مسائلی مرتبط با عمل میپردازد، مانند تشخیص حسن و قبح افعال. در ادامه، استاد توضیح دادند که اگر بخواهیم به وسیله عقل نظری به قاعده عدالت برسیم، این استدلال مبتنی بر مصالح و مفاسدی است که عقل تشخیص میدهد. با این حال، این نوع استدلال محل هشدار فقهاست، زیرا ممکن است استنباط احکام از ملاکات به خطا برود.
در بخش دیگری از جلسه، ایشان به توضیح سه نوع حسن و قبح پرداختند: ذاتی، اقتضایی و اعتباری. حسن و قبح ذاتی به افعالی اشاره دارد که ذاتاً حسن یا قبیح هستند، مانند عدالت که ذاتاً حسن است و ظلم که ذاتاً قبیح است. در حسن و قبح اقتضایی، فعل تمایل به حسن یا قبح دارد، اما به شرط اینکه مانعی وجود نداشته باشد. حسن و قبح اعتباری نیز به افعالی مربوط میشود که خود ذاتاً نه حسن هستند و نه قبیح، اما به دلیل انطباق عناوین خاصی بر آنها، حسن یا قبیح میشوند.
در پایان نیز استاد تاکید کردند که نمیتوان صرفاً با تکیه بر عقل نظری به قاعده عدالت رسید و استدلال بر این قاعده باید با دقت بیشتری انجام شود.