در این جلسه، استاد امین اسدپور به بحث درباره نهی از منکر و استدلال‌های عقلایی و شرعی پیرامون آن پرداختند. هدف اصلی این بحث، بررسی اغراض عقلایی و اهداف مشابه نهی از منکر شرعی بود.&nbsp;استاد توضیح دادند که در ادبیات فقهی، نهی از منکر معمولاً به عنوان واجب شرعی محسوب می‌شود. اما از منظر عقلایی، اغراض و اهدافی همچون حفظ نظام، جلوگیری از ضرر، تضمین اجرایی شدن قوانین و کسب منافع جامعه مطرح می‌شوند. این اغراض عقلایی در جوامع مختلف نیز وجود دارند و از مکانیسم‌های مختلفی برای رسیدن به این اهداف استفاده می‌شود.بحثی مطرح شد که آیا نظارت مردم بر حاکمیت می‌تواند به عنوان یک هدف عقلایی از نهی از منکر به شمار آید. در ادبیات فقهی، نظارت بر حاکمیت به وسیله نهی از منکر به عنوان یک ابزار عقلایی و وسیله‌ای برای نظارت بر حکمرانان در نظر گرفته شده است.&nbsp;استاد اسدپور تأکید کردند که از منظر شرعی، امر به معروف و نهی از منکر به عنوان واجبات الهی مطرح می‌شوند. اما از منظر عقلایی، باید بررسی شود که آیا این واجبات می‌توانند به عنوان هنجارها و ضدهنجارهای اجتماعی در نظر گرفته شوند.&nbsp;&nbsp;در نظام‌های سنتی، علما و نخبگان نزدیک به حاکمیت بوده و از طریق مشاوره و نظارت سعی در کنترل قدرت داشتند. در نظام‌های مدرن، ابزارهایی همچون تحزب و رسانه‌های آزاد برای نظارت بر حاکمیت استفاده می‌شود. این ابزارها باعث می‌شوند تا نظارت مردم بر حکمرانان تقویت شود و تصمیم‌گیری‌ها متمرکز نباشند.&nbsp;استاد اسدپور مطرح کردند که استدلال‌های عقلایی به تنهایی نمی‌توانند ضرورت شرعی نهی از منکر را اثبات کنند و نیاز به مکمل‌های دیگری دارند. علاوه بر این، باید بررسی شود که آیا نظارت بر حاکمیت تنها از طریق نهی از منکر ممکن است یا مکانیزم‌های دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند این هدف را محقق کنند.در انتها، بحثی درباره این بود که آیا می‌توان معروف و منکر را به هنجارها و ضدهنجارهای اجتماعی ترجمه کرد و آیا این هنجارها و ضدهنجارها می‌توانند به صورت عقلایی منجر به الزام امر به معروف و نهی از منکر شوند.در نهایت، نتیجه گیری شد که استدلال‌های عقلایی و شرعی هر کدام دارای نکات قوت و ضعف خود هستند و برای اثبات ضرورت نهی از منکر، نیاز به تکمیل و تقویت دارند.

large_فرهنگ اسد پور.png

medium_فرهنگ اسد پور.png

small_فرهنگ اسد پور.png

thumbnail_فرهنگ اسد پور.png

فرهنگ اسد پور.png

فقه سیاسی

فقه_فرهنگ

فرهنگ

فقه فرهنگ

استاد امین اسد پور از اساتید سطح عالی حوزه علمیه قم بوده و به تدریس دروس فقه و اصول و همچنین دروس فلسفه اشتغال داشته و هر ساله طلاب به بهره گیری از دروس ایشان مشغول هستند.استاد اسد پور در کنار تدریس در مسائل مذکور به تدریس هرمنوتیک، انسان شناسی و اموری از این قبیل در مرکز تخصصی اسراء پرداخته اند.اکنون استاد اسد پور عضو شورای علمی طرح شهید صدر در بنیاد شیخ انصاری بوده و به داوری طرح های پژوهشی ارائه شده به این بنیاد می پردازند.از دیگر خصوصیات ایشان، تمایل فکری و بررسی تحلیلی آراء امام خمینی توسط ایشان می باشد.

فقه فرهنگ 19

طلبه سطح 3 مدرسه تخصصی فقه امام کاظم علیه السلام تحت اشراف آیت الله مکارم شیرازی، عضو مرکز امور نخبگان حوزه علمیه قم، مدرس، نویسنده کتب و مقالات متعدد، همکاری در امور پژوهشی پژوهشگاه های حوزوی و دفتر فقه معاصر تحت نظر استاد حسین اثنی عشری

در این جلسه، بحث در مورد ادله عقلیه و استدلال‌های مربوط به امر به معروف و نهی از منکر ادامه یافت. برخی استدلال‌ها شامل رابطه عبد با خداوند و ارتباطات عقلایی و کلامی است. یکی از استدلال‌های مهم این است که نهی از منکر به عنوان ضامن اجرای قوانین اسلامی عمل می‌کند.مرحوم علامه طباطبایی نیز در المیزان به اهمیت اجتماعی احکام اسلامی پرداخته و نشان داده که امر به معروف و نهی از منکر می‌تواند ضامن اجرایی قوی‌تر از حاکمیت باشد. وی بیان می‌کند که این ضامن اجرایی از طریق شبکه روابط اجتماعی و ولایات مومنان نسبت به یکدیگر تقویت می‌شود.علامه همچنین توضیح می‌دهد که احکام اسلامی توجه ویژه‌ای به امور اجتماعی دارند و برای تضمین تحقق این احکام چند مسیر را طی می‌کنند: جعل قوانین الزام‌آور، حکومت اسلامی و امر به معروف و نهی از منکر. وی تاکید می‌کند که این موارد نه تنها موجب الزام بلکه به طور کلان تضمین‌کننده تحقق مصالح عمومی جامعه نیز هستند.در نهایت، علامه معتقد است که امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یک ضامن اجرایی برای اجرای قوانین اسلامی و تأمین مصالح عمومی جامعه ضروری است.

فقه فرهنگ 18

&nbsp;استاد اسدپور در این جلسه به موضوع اهمیت امر به معروف و نهی از منکر از دیدگاه عقلانی و اجتماعی پرداختند.&nbsp;&nbsp;استاد به ذکر این نکته پرداختند که این دو اصل می‌توانند به عنوان ابزارهایی برای جلوگیری از فساد و حفظ نظام اجتماعی مورد استفاده قرار گیرند.همچنین اختلاف نظرهای بین علمای اسلامی در مورد میزان اهمیت و ضرورت این دو اصل، و نقدهای مطرح شده بر دلایل مختلف این علمای بزرگوار، از جمله نظرات شهید مطهری و آیت‌الله منتظری مورد بحث و بررسی قرار گرفتند.&nbsp;استاد با استناد به آیات و روایات، تأکید کردند که امر به معروف و نهی از منکر تنها وظیفه فردی نیست، بلکه به عنوان یک مسئولیت اجتماعی برای جلوگیری از فساد و حفظ نظام جامعه مطرح است. وی به نقد دیدگاه‌های فردگرایانه پرداخت و بیان کرد که مصالح فردی در نهایت با مصالح جامعه گره خورده است و برای رسیدن به جامعه‌ای سالم و پایدار، همه افراد باید به این وظایف اجتماعی عمل کنند.

فقه فرهنگ 17

انسان‌ها ذاتاً اجتماعی هستند و به واسطه نیازهای مختلف از جمله نیازهای جنسی و ارتباطی، به زندگی اجتماعی روی می آورند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که رفتارها و اخلاقیات افراد بر جامعه تأثیرگذار باشد و به همین دلیل، حفظ و سلامت جامعه امری مهم و ضروری است.&nbsp;از منظر دینی، امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یک وظیفه شرعی تأکید شده است. این وظیفه باعث می‌شود که جامعه از فساد و تباهی دور بماند و به سمت اصلاح و بهبود حرکت کند.مسئولیت اجتماعی و اخلاقی انسان‌ها نسبت به جامعه، توجیه عقلی امر به معروف و نهی از منکر است. به عبارت دیگر، هر فرد برای حفظ سلامت جامعه و جلوگیری از فساد، وظیفه دارد که در این مسیر تلاش کند.&nbsp;در این جلسه، اختلاف نظرهایی درباره ماهیت اجتماعی انسان و نقش امر به معروف و نهی از منکر در جامعه مطرح شد. برخی معتقدند که این وظیفه تنها بر اساس نیازهای اجتماعی انسان‌هاست و برخی دیگر آن را وظیفه‌ای شرعی و دینی می‌دانند.&nbsp;استاد اسدپور مثال‌هایی از زندگی اجتماعی و تأثیرات مثبت امر به معروف و نهی از منکر در جلوگیری از فساد و بیماری‌های اجتماعی ارائه دادند.همچنین دیدگاه‌های مختلف درباره امر به معروف و نهی از منکر و مسئولیت‌های اجتماعی انسان‌ها مورد نقد و بررسی قرار گرفت. در این زمینه، مثال‌هایی مانند مسئولیت فرد در مقابل جامعه و تأثیرات متقابل آن‌ها مطرح شد.&nbsp;&nbsp;بحث‌هایی نیز در مورد نقش حکومت اسلامی در اجرای امر به معروف و نهی از منکر و مسئولیت‌های آن در حفظ سلامت و امنیت جامعه مطرح شد.در نهایت، جلسه به بررسی مبانی عقلی و شرعی امر به معروف و نهی از منکر و نقش آن‌ها در جامعه پرداخت و دیدگاه‌های مختلف در این زمینه را مورد بررسی و تحلیل قرار داد.

فقه فرهنگ 16

در این جلسه، استاد اسدپور درباره ماهیت و اهمیت امر به معروف و نهی از منکر در فقه اسلامی بحث کردند. ایشان به تحلیل ارتکازات فقها در مورد عدل عقلی و عقلائی پرداختند و بیان کردند که هدف اصلی این احکام تأمین مسائل اجتماعی و اصلاح جامعه است. استاد اشاره کردند که اولین کسی که به صورت جامع این بحث را مطرح کرد، امام خمینی بود و شاگردان ایشان، مخصوصاً شهید مطهری، این بحث را گسترش دادند.شهید مطهری در نوشته‌های خود اشاره کرده است که امر به معروف و نهی از منکر، شامل تمام وسایل مشروع برای دستیابی به اهداف مثبت و منفی اسلامی می‌شود و تنها محدود به امر و نهی زبانی نیست. این دیدگاه تأکید می‌کند که هر وسیله‌ای که بتواند به این اهداف کمک کند، مشروع است. استاد همچنین به نقش این فریضه در تضمین مسائل اجتماعی اشاره کردند و بیان کردند که این امر یکی از ارکان تعلیمات اسلامی است.در ادامه، استاد به بررسی و تحلیل آیات و روایات مرتبط با امر به معروف و نهی از منکر پرداختند و تأکید کردند که این فریضه، یکی از مهم‌ترین واجبات اسلامی است و باید به طور جدی به آن توجه شود. همچنین، ایشان به مشکلات اجرایی و آگاهی‌ در اجرای این فریضه اشاره کردند و بیان کردند که عدم برنامه‌ریزی صحیح و اجرای جاهلانه این اصل، باعث شده که ارزش آن کم‌رنگ شود.در نهایت، استاد اسدپور تأکید کردند که برای اجرای صحیح امر به معروف و نهی از منکر، باید آگاهی و اقتدار لازم را کسب کرد و این امر نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و جامع است. ایشان بیان کردند که شرط وجوب این فریضه، کسب آگاهی و اقتدار است و این شرط باید توسط مؤمنین تحقق یابد تا بتوانند این وظیفه خطیر را به درستی انجام دهند.

فقه فرهنگ 15

در این جلسه، استاد اسدپور به بررسی ادله عقلی وجوب امر به معروف و نهی از منکر می‌پردازد. وی با اشاره به سختی دسترسی به بناهای عقلا به شکل عمومی، از ارتکاز فقها بهره می‌گیرد. ایشان چند حد وسط فقهی را مورد بحث قرار می‌دهند که قصد دارند امر به معروف و نهی از منکر را عقلی یا عقلایی کنند. استاد دو حد وسط کلامی مانند قاعده لطف و وجوب شرعی را بررسی کرده و به اشکالات آن‌ها اشاره می‌کند.استاد به استدلال سید مرتضی مبنی بر استفاده از قبح منکر برای اثبات وجوب نهی از منکر پرداخته و دو نکته نقضی را مطرح می‌کند. اول، چرا این استدلال فقط برای نهی از منکر و نه برای امر به معروف به کار می‌رود؟ دوم اینکه، آیا قبح منکر یا حسن معروف به تنهایی برای اثبات وجوب نهی از منکر کافی است؟ ایشان به نقد این دیدگاه می‌پردازد و بیان می‌کند که حساسیت جامعه نسبت به منکر و معروف به تنهایی وجوب امر به معروف و نهی از منکر را اثبات نمی‌کند.در ادامه، استاد به استدلال ابن‌ادریس، مبنی بر وجوب دفع ضرر اشاره کرده و آن را برای برخی مصادیق نهی از منکر قابل قبول می‌داند. ابن‌ادریس وجوب امر به معروف و نهی از منکر را نقلی می‌داند اما برای برخی مصادیق نهی از منکر به وجوب دفع ضرر عقلی استناد می‌کند.استاد بیان می‌کند که می‌توان از قاعده وجوب دفع ضرر یا کسب منفعت برای اثبات وجوب امر به معروف و نهی از منکر استفاده کرد، اما باید حد وسط‌های دیگری نیز اضافه شود تا استدلال کامل شود. در نهایت، ایشان نتیجه می‌گیرند که قاعده وجوب دفع ضرر یا کسب منفعت به تنهایی برای اثبات وجوب امر به معروف و نهی از منکر کافی نیست و باید با استدلالات دیگری همراه شود.

فقه فرهنگ 14

در این جلسه بحث بر سر نهی از منکر و تعریف معروف ادامه یافت. ابتدا مطرح شد که تعریف معروف ممکن است بر اساس اغراض و مقاصد عقلی یا شرعی باشد. بررسی این مقاصد به دو صورت قابل انجام است: یکی از طریق جوامع و عقلایی، و دیگری از طریق بررسی فقهای خودمان که عقلی و عقلایی به بررسی نهی از منکر پرداخته‌اند. برخی فقها نهی از منکر را واجب عقلی دانسته و به قاعده لطف استناد کرده‌اند. قاعده لطف، که معمولاً برای اثبات ضرورت بعثت انبیا و وجود امام معصوم استفاده می‌شود، بیان می‌کند که خداوند باید تکامل و هدایت انسان‌ها را تأمین کند، اما بدون جبر.بسیاری از فقها با استناد به حسن و قبح عقلی، و نیز نقدهایی که بر قاعده لطف وارد است، به این نتیجه رسیده‌اند که وجوب نهی از منکر نقلی است. همچنین در این جلسه استدلال‌های عقلی برای اثبات وجوب نهی از منکر و تحلیل‌های تاریخی و دینی در این باره بررسی شد. و به موضوع استفاده از قاعده لطف در علم کلام و نقدهای وارد بر آن اشاره شد. نهایتاً، تأکید شد که اغراض و مقاصد عقلی در تعریف و اجرای نهی از منکر اهمیت دارند و تجربه‌های تاریخی باید درس‌هایی برای ما داشته باشند.با توجه به صحبت های استاد، بحث نهی از منکر باید به گونه‌ای انجام شود که به اجبار منجر نشود و بر اساس مصلحت واقعی باشد.هدف نهایی، هدایت و تکامل انسان‌ها است، اما این هدایت نباید با اجبار و زور انجام شود.نیاز است تا این مباحث در فضای عقلایی و با توجه به شرایط و مقتضیات جامعه مورد بازبینی و تحلیل قرار گیرد.

فقه فرهنگ 13

در جلسه دوازدهم درس گفتار فقه فرهنگ، استاد امین اسدپور به بررسی امر به معروف و نهی از منکر می‌پردازد. ایشان اشاره می‌کنند که این موضوع در تاریخ فقه اسلامی به‌عنوان یک بحث عقلی، شرعی و حتی کلامی مطرح شده است. بعضی از فقها آن را به‌عنوان یک وظیفه عقلی و عقلائی تلقی کرده و برخی دیگر آن را یک حکم شرعی می‌دانند که این اختلاف‌ها به دلیل دیدگاه‌های مختلف فقها در تعریف و ماهیت امر به معروف و نهی از منکر است.ایشان تأکید می‌کنند که باید اهداف و مقاصد عقلی و عقلائی این واجب شرعی را شناسایی کرد تا بتوان به یک تعریف جامع و کاربردی رسید. استاد اشاره می‌کنند که این موضوع ابتدا به‌عنوان یک بحث کلامی مطرح شد و سپس به فقه و اخلاق وارد گردید. وی مثال‌هایی از آثار بزرگان شیعه مانند شیخ طوسی و علامه حلی را ذکر می‌کنند که استدلال‌های عقلی در این زمینه ارائه کرده‌اند.در نهایت، استاد اسدپور بر اهمیت تحلیل استدلال‌های عقلی و نقلی تأکید کرده و پیشنهاد می‌کند که به منابع مختلف رجوع شود تا بتوان به یک دیدگاه جامع و منسجم در این زمینه دست یافت.

فقه فرهنگ 12

در این درس، استاد به ماهیت امر به معروف و نهی از منکر، از دیدگاه فقهی و فلسفی می‌پردازند. در بیان استاد، فقه‌ها برای تعریف امر به معروف از شیوه‌ی واژه‌شناسی استفاده می‌کنند، به این معنی که معنای تک‌تک واژه‌ها را با توجه به آیات و روایات تفسیر کرده‌اند و تلاشی برای تعریف امر به معروف به‌عنوان یک اصطلاح ترکیبی نکرده‌اند. استاد اسدپور پیشنهاد می‌کند که می‌توان با استفاده از روش‌های فلسفی و عرفی، ماهیت‌های اعتباری را باز تعریف کرد. ایشان به اهمیت تحلیل‌های فلسفی و عرفی در فهم ماهیت‌های اعتباری اشاره می‌کند و تأکید دارد که هم بررسی تعاریف و هم تحلیل مصادیق مختلف می‌تواند در این زمینه مفید باشد.استاد به تأثیر روش‌های مختلف فقها، از جمله علامه طباطبایی و شهید مطهری، در تحلیل امر به معروف و نهی از منکر می‌پردازد و توضیح می‌دهد که هر کدام از این روش‌ها می‌توانند مکمل یکدیگر باشند.

فقه فرهنگ 11

در درس‌گفتار فقه فرهنگ، استاد امین اسدپور به اهمیت هجرت پیامبر اسلام و تأثیرات آن بر تاریخ و تمدن اسلامی پرداخته‌اند. در آغاز، اهمیت ماه ربیع و مناسبت‌های آن را توضیح می‌دهند، به‌ویژه روز هجرت پیامبر به مدینه که آغاز دوران جدیدی برای مسلمانان بود.استاد تأکید می‌کند که هجرت پیامبر فقط یک جابه‌جایی مکانی نبود بلکه آغاز یک مدنیت جدید و تحول عمیق فرهنگی و اجتماعی بود. ایشان به مشورت امیرالمؤمنین علی در تعیین مبدا تاریخ اسلامی اشاره می‌کنند و اینکه هجرت پیامبر به‌عنوان مبدا تاریخ انتخاب شد.در ادامه، استاد به اهمیت هجرت از دیدگاه عرفانی و انسان‌شناختی پرداخته و بیان می‌کنند که هجرت پیامبر مبتنی بر یک هجرت باطنی بود. این هجرت نه تنها تغییر مکان، بلکه یک سفر روحانی از خلق به سوی خداوند بود که پیامبر آن را طی کرده بود.استاد همچنین به نقش هجرت در تربیت افراد و جامعه اشاره می‌کنند و اینکه هجرت پیامبر الگویی برای مجاهدت و تغییر ساختارهای نادرست جامعه است. ایشان تأکید دارند که فهم عمیق‌تر از هجرت می‌تواند به درک بهتر معارف اسلامی کمک کند و نقش مهمی در تربیت و فرهنگ‌سازی دارد.در بخش دوم، به بحث امر به معروف و نهی از منکر پرداخته می‌شود. استاد توضیح می‌دهند که تعریف این مفهوم به‌طور جامع نیازمند بررسی دقیق اغراض و غایات و همچنین مصادیق و موارد مختلف است. ایشان اشاره می‌کنند که باید از رویکردهای مختلف برای فهم دقیق‌تر و کامل‌تر این مفاهیم استفاده کرد.در نهایت، استاد به نقش کلیدی نخبگان، علما و خواص در تغییر ساختارهای اجتماعی اشاره کرده و تأکید می‌کنند که نقش این افراد حتی می‌تواند از ساختار حاکمیت نیز قوی‌تر باشد. این افراد با نفوذ اجتماعی خود می‌توانند جامعه را تحت تأثیر قرار دهند و تغییرات اساسی ایجاد کنند.