در این جلسه استاد به بررسی شواهد و مؤیدات لزوم عاقبت سنجی در حکم به افلاس می پردازند، همچنین ایشان فرموده اند که اگر چه هر یک از مؤیدات به تنهایی دارای اشکال هستند اما مجموع آنها من حیث المجموع دلالت دارند بر اینکه در هر کاری (اعم از شرعی و غیر شرعی) باید عاقبت سنجی کرد. این مؤیدات عبارتند از:

1. «وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِکَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَیْنَ ذَلِکَ سَبِیلًا». اصل بلند خواندن نماز جایز است اما اگر این فعل جایز منتهی به اهانت کردن دشمن به قرآن شود، جایز نیست.
2. «وَلَا تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّکَاحِ حَتّی یَبْلُغَ الْکِتَابُ أَجَلَه». چون عقده خواندن در عده منجر به وطی می‎شود، فرموده‌اند: عقد هم نخوانید.
3. «وَلَا تَقرَبَا هَذِهِ ٱلشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ ٱلظَّلِمِینَ». شبیه آیه قبل است.
4. «إِنَّکَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا».
5. «قالَ أَحَدُهُما إِنِی أَرانِی أَعْصِرُ خَمراً». خداوند اعصر عنبا را اعصر خمرا فرموده است؛ چون عنب منتهی به خمر می‎شود.
6. «وَ سْئَلْهُمْ عَنِ اَلْقَرْیَةِ اَلَّتِی کانَتْ حاضِرَةَ اَلْبَحْرِ إِذْ یَعْدُونَ فِی اَلسَّبْتِ إِذْ تَأْتِیهِمْ حِیتانُهُمْ یَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَعاً وَ یَوْمَ لا یَسْبِتُونَ لا تَأْتِیهِمْ کَذلِکَ نَبْلُوهُمْ بِما کانُوا یَفْسُقُونَ». این آیه در مورد ماهیگیری در روز شنبه است. تور انداختن در روز شنبه چون متنهی به صید ماهی در روز یکشنبه می‎شود، مورد مذمت خداوند می‎باشد.
7. این روایت را شیعه و نقل کرده‌اند که رسول خدا فرمود: «لَا تُسَافِرِ الْمَرْأَةُ ثَلَاثاً إِلَا وَ مَعَهَا ذُو مَحْرَم». بدون محرم مسافرت رفتن زن، اولاً و بالذات حرام نیست اما معمولاً چون زن بدون محرم است شاید موجب حرام بشود.
8. حدیثی از عایشه 
9. حدیثی از مغیرة بن شعبة