از آنجا که اسلام نظامی است که توجه به مسائل اجتماعی دارد، باید برای هزینه های اجتماعی درآمدهایی را تصویر کرده باشد. بنابراین بحث از نظام درآمدهای در جامعه اسلامی بسیار مؤثر است.

اساسا بشر در طول تاریخ با نظام های درآمدی مختلفی مواجه بوده است و این نظام ها دچار تغییرات زیادی گردیده اند.

درآمدهای نظام اسلامی را می توان در قالب های مختلفی تقسیم نمود، مثلا می توان با توجه به اشتراط یا عدم اشتراط قصد قربت در حصول این درآمدها، آنها را تقسیم نمود؛ چرا که در پرداخت هایی مانند زکات یا خمس قصد قربت شرط است اما در پرداخت جزیه و خراج چنین شرطی وجود ندارد. همچنین می شود درآمدها را بر اساس میزان درآمد و یا به صورت مطلق تقسیم نمود؛ مانند خمس که بر  اساس میزان درآمد باید پرداخت شود، اما زکات فطره بر همه افراد غیر فقیر به یک میزان واجب است.

نظام‌های مالی در اسلام برای تأمین هزینه‌های اجتماعی طراحی شده‌اند و در قرآن و روایات به آن‌ها اشاره شده است. این نظام‌ها در طول تاریخ تغییرات زیادی داشته‌اند، مانند مالیات بر محصولات اراضی، سرانه، ارث، و اخیراً مالیات بر درآمد خالص و ارزش افزوده.

پرداخت‌های مالی در اسلام تنوع زیادی دارند، از جمله مالیات بر اراضی، سرانه، درآمد (خمس)، استفاده از منابع طبیعی، و زکات فطره. برخی از این پرداخت‌ها عبادی هستند و برخی عمومی. مالیات‌ها در اسلام به تناسبی، تنازلی، و تصاعدی تقسیم می‌شوند.

زکات به عنوان یکی از مهم‌ترین پرداخت‌های مالی در اسلام به معنای طهارت و نمو است و در قرآن به معنای پرداخت مالی آمده است. زکات در ادیان سابقه نیز وجود داشته و در تمدن‌های قدیمی مانند بابل نیز مشابهاتی دارد.

نظام مالی اسلامی به عنوان یک مجموعه به هم پیوسته و جامع برای کل مسلمانان طراحی شده است و نباید به صورت بخشی به آن نگریسته شود. این نظام دارای انعطاف‌پذیری است و برای نیازهای مختلف مالی جامعه اسلامی برنامه‌ریزی شده است.