در بحث فقه السیاسه، شئون ولایت در حاکمیت اسلامی را از روی ادله تبیین کردیم.

ولایت تشریعی بر عهده نبی و بعد از آن بر عهده ولی و بعد از آن بر عهده فقیه است.

یک سری از احکام از جانب خدا تشریع می‌شود و یک سری از احکام نیز از جانب پیامبر و امام علیهم السلام تشریع می‌شود.

گاهی در روایات به یک آیه بطور خاص و جزئی استناد می‌شود که بنا به نظر اکثر مفسران، شأن نزول مخصوصی جزو مفاد آیه نیست. 
روایات معتبری در اصول کافی آمده است که بیان می‌کند، ائمه علیهم‌السلام علوم الهیه را دارا هستند. مفاد روایات ولایت بر تشریع، مطلق است.

در اصول کافی در بابهای گوناگونی از جمله باب «أن الائمه معدن العلم…» بر موضوع ولایت ائمه علیهم السلام اشاره شده است. به هر حال همه احکام مورد نیاز انسان نزد ائمه علیهم السلام و اولیاء خاص الهی است.

امام صادق علیه السلام در روایتی در باب مولد النبی صلی الله علیه و آله و سلم به این موضوع اشاره می‌کند.

همچنین محمد بن سنان در مورد خلقت نوری و وساطت فیض الهی امام، روایتی نقل می‌کند. این روایت گویای این مطلب است که، امام هم در نظام تکوین و هم در نظام تشریع، واسطه مطلق فیض الهی است.

روایات اینچنینی که در توحید صدوق نیز آمده است، خوب است که از نظر علمی تبیین شده و توجه کافی و وافی به اینگونه روایات شود.