موضوع حاکمیت اسلامی در کتب معتبر و متعددی آمده و قابل استناد است. 
به عنوان نمونه به مواردی اشاره می‌شود:

در کتاب الغیبه آمده که در زمان ائمه (مخصوصاً در زمان امام هادی و امام عسکری) علیهم السلام از طریق نیابت و وکالت، احکام را به مردم می‌رساندند. البته توسط امام معصوم علیه السلام بر اعمال وکلا نظارت می‌شد و اگر خطا یا نخلفی صورت می پذیرفت تذکر داده می‌شد و بر مسئله نظارت اهتمام قوی وجود داشته است.

البته این تخلف ربطی به اعمال برخی از وکلا مانند حسین بن روح، ندارد. چرا که او  تقیه می‌کرده تا از ناحیه دشمن شناسایی و دستگیر نشود.

در توقیعات امام حسن عسگری آمده است که «اجداد من مانند من مبتلا به چنین حوادثی نشدند و در موضوع امامتشان اینقدر تشکیک و تردید انجام نشد.»

همچنین ذکر این نکته ضروری است که در موضوع حاکمیت وثاقت خاص شرط نیست، بلکه وثاقت عام مد نظر است. بنابراین بایستی شرایط و حال و هوای ناقلین روایات را نیز مد نظر داشته باشیم.
در اعتبار حدیث، «وثاقت عام» کفایت می‌کند.

مرحوم کلینی در زمان نواب اربعه بودند و دارای شرایط خاص آن زمان بودند و این قرائن و شواهد، دال بر وثاقت عام است.

مرحوم طوسی در الغیبه از اسحاق بن یعقوب نیز در این مورد مطالبی ذکر کرده اند.