در جلسه دوازدهم درس گفتار فقه فرهنگ، استاد امین اسدپور به بررسی امر به معروف و نهی از منکر می‌پردازد. ایشان اشاره می‌کنند که این موضوع در تاریخ فقه اسلامی به‌عنوان یک بحث عقلی، شرعی و حتی کلامی مطرح شده است. بعضی از فقها آن را به‌عنوان یک وظیفه عقلی و عقلائی تلقی کرده و برخی دیگر آن را یک حکم شرعی می‌دانند که این اختلاف‌ها به دلیل دیدگاه‌های مختلف فقها در تعریف و ماهیت امر به معروف و نهی از منکر است.

ایشان تأکید می‌کنند که باید اهداف و مقاصد عقلی و عقلائی این واجب شرعی را شناسایی کرد تا بتوان به یک تعریف جامع و کاربردی رسید. استاد اشاره می‌کنند که این موضوع ابتدا به‌عنوان یک بحث کلامی مطرح شد و سپس به فقه و اخلاق وارد گردید. وی مثال‌هایی از آثار بزرگان شیعه مانند شیخ طوسی و علامه حلی را ذکر می‌کنند که استدلال‌های عقلی در این زمینه ارائه کرده‌اند.

در نهایت، استاد اسدپور بر اهمیت تحلیل استدلال‌های عقلی و نقلی تأکید کرده و پیشنهاد می‌کند که به منابع مختلف رجوع شود تا بتوان به یک دیدگاه جامع و منسجم در این زمینه دست یافت.