در این درس، استاد به ماهیت امر به معروف و نهی از منکر، از دیدگاه فقهی و فلسفی می‌پردازند. در بیان استاد، فقه‌ها برای تعریف امر به معروف از شیوه‌ی واژه‌شناسی استفاده می‌کنند، به این معنی که معنای تک‌تک واژه‌ها را با توجه به آیات و روایات تفسیر کرده‌اند و تلاشی برای تعریف امر به معروف به‌عنوان یک اصطلاح ترکیبی نکرده‌اند. استاد اسدپور پیشنهاد می‌کند که می‌توان با استفاده از روش‌های فلسفی و عرفی، ماهیت‌های اعتباری را باز تعریف کرد. ایشان به اهمیت تحلیل‌های فلسفی و عرفی در فهم ماهیت‌های اعتباری اشاره می‌کند و تأکید دارد که هم بررسی تعاریف و هم تحلیل مصادیق مختلف می‌تواند در این زمینه مفید باشد.

استاد به تأثیر روش‌های مختلف فقها، از جمله علامه طباطبایی و شهید مطهری، در تحلیل امر به معروف و نهی از منکر می‌پردازد و توضیح می‌دهد که هر کدام از این روش‌ها می‌توانند مکمل یکدیگر باشند.