در هفتمین جلسه بحث‌های استاد امین اسدپور، موضوع امر به معروف و نهی از منکر مورد بررسی قرار گرفته است. استاد با استناد به تعاریف مختلف از این مفاهیم در آثار فقهی، به تحلیل و ارزیابی آنها پرداخته است. ایشان اشاره می‌کنند که برخی فقیهان تعاریف خود را با پیش‌فرض‌های خاصی ارائه کرده‌اند که در برخی موارد منجر به محدودیت‌هایی شده که چندان مناسب نیستند.

ایشان بر این نکته تأکید دارند که در تعاریف فقهی، باید بین مفهوم عرفی و شرعی امر به معروف و نهی از منکر تمایز قائل شد. همچنین بر اهمیت علم به معروف و منکر برای وجوب این دستورات شرعی تأکید می‌کنند و این موضوع را مورد نقد قرار می‌دهند که برخی فقیهان این شرط را به تعاریف مفاهیم اضافه کرده‌اند.

در ادامه، استاد نقدهای خود را نسبت به روش‌های رایج در تعریف مفاهیم فقهی ارائه کرده و تأکید می‌کنند که این روش‌ها به دلیل ماهیت اعتباری مفاهیم، نیازمند بازنگری و به‌روزرسانی هستند. ایشان پیشنهاد می‌کند که باید به جای تمرکز بر تعاریف پیشینی، با رویکردی پسینی به بررسی مصادیق و شرایط واقعی پرداخت تا به تعاریف جامع‌تر و دقیق‌تری دست یافت.

نهایتاً، استاد به ظرفیت‌های موجود در دانش اصول فقه برای توسعه روش‌شناسی تعاریف اعتباری اشاره کرده و تأکید می‌کنند که استفاده از این ظرفیت‌ها می‌تواند به بهبود و تکمیل تعاریف و مفاهیم فقهی منجر شود.