06 شهریور 1403
قاعده عدالت 5
استاد: سید محمد صادق علم الهدی
1402.07.16
معرفی پادکست
|
دیدگاه کاربران
- در این جلسه، استاد علم‌الهدی به بررسی مفاهیم حسن و قبح پرداخته و دو مبنای اصلی آن‌ها را توضیح می‌دهد. مبنای اول، توافق عقلای عالم بر حسن یا قبح افعال است. به عنوان مثال، وقتی می‌گوییم ظلم قبیح است، منظور این است که عقلای جهان بر لزوم اجتناب از ظلم توافق دارند. مبنای دوم، تطابق یا تضاد افعال با قوه عاقله یا طبیعت آدمی است. بر اساس این دیدگاه، عدل به‌طور طبیعی با عقل انسانی سازگار است و مورد تحسین قرار می‌گیرد، و ظلم نیز با عقل آدمی منافات دارد و مورد تقبیح است.
- استاد بیان می‌کند که این دو مبنا می‌توانند مکمل یکدیگر باشند و تفاوت آن‌ها در مرجع تحسین و تقبیح است. بر مبنای اول، مرجع افکار عمومی است و بر مبنای دوم، وجدان شخصی می‌تواند معیار باشد. سپس به مثال‌هایی پرداخته و نشان می‌دهد که چگونه این دو مبنا ممکن است در موارد خاص مانند جنگ‌ها و تصمیمات اخلاقی پیچیده، تفاوت‌هایی داشته باشند.
- در نهایت، استاد نتیجه‌گیری می‌کند که عدل و ظلم به عنوان علت‌های تامه حسن و قبح مطرح می‌شوند و این مبانی می‌توانند مبنای استدلال عقلی در قاعده عدالت باشند.