• در هفتمین محور در نظریه باب حسن و قبح که در واقع یک صغرایی برای قیاس درست می‌کرد گفتیم عقل اصولاً داوری مستقلی به حسن و قبح دارد.
• محور اول در تقریر سوم در بحث ملازمه این است که بین حکم عقل پایه، یعنی حسن و قبح عدل و ظلم و صدق و کذب و امثال اینها و شرع، یک ملازمه‌ای است، این طرف ملازمه که امر شرعی است چند احتمال در باب آن هست و احتمال اول این است که شارع باید حکم مستقل مولوی صادر کند و احتمال دوم این است که حکم صادر و انشاء نمی‌شود ولی روح حکم وجود دارد و احتمال سوم این است که نتیجه حکم باید وجود داشته باشد و در نهایت احتمال چهارم این است که عقل بگوید او هم باید مدح و ذمی مثل من داشته باشد، ولو جزء ما عقلا هم نیست.
• محور دوم در تقریر سوم در بحث ملازمه این است که شارع که می‌گوییم بنا بر ملازمه باید ملاحظه عقل کند، یعنی به حکم عقل باید توجه کند این محور نیز چند احتمال دارد و احتمال اول این است که باید با همان حدت و شدت و درجه‌ای که عقل می‌گوید عین حکم عقل را بپذیرد و احتمال دوم این است که ضد آن را نمی‌تواند بگوید و نهایتاً احتمال سوم این است که نمی‌تواند مغایر بگوید ولی درجه‌اش را می‌تواند تفاوت بگذارد.
• آن چهارتاست و این هم سه تاست و اگر در هم ضرب شود دوازده تا می‌شود و یک احتمال هم این است که کسی بگوید هیچ‌کدام از این دوازده احتمال نیست.
• اگر کسی اهل تتبع باشد می‌تواند از صاحب فصول و قبل از بحث‌های شیخ انصاری و وحید بهبهانی تا دوره متأخر این جدول سیزده احتمال را تنظیم کند و معلوم کند هر یک از بزرگان در کجای این اقوال قرار می‌گیرد.
• محور سوم در تقریر سوم در بحث ملازمه به نسبت مدح و ذم شارع با عقاب و ثواب پرداخته می‌شود. 

در سی و پنجمین جلسه از مباحث درس خارج فقه روابط اجتماعی، استاد معظم آیت الله اعرافی پس از طرح مسأله و ذکر یک مقدمه به بیان محورهای سه‌گانه پیرامون تقریر سوم در بحث ملازمه پرداختندکه لازم است جهت بهره‌مندی از تفصیل مطالب مذکور صوت جلسه این درس را استماع فرمایید.