در ادامه بحث از موارد وجوب زکات، استاد در جلسه گذشته به بررسی موارد نه گانه زکات پرداختند و فرمودند که ما از انعام ثلاثه بحث نمی کنیم چرا که وجوب پرداخت زکات در انعام ثلاثه حداقل در زمان فعلی به جهت معلوفه بودن کم مورد می باشد نسبت به بحث از غلات اربعه و نقدین.

یکی از مباحث مهمی که در آن حداقل سه قول وجود دارد، این است که وقت تعلق زکات چه زمانی است؟ البته این که کسی بعد وجوب زکات مالک مالی شود، قطعا پرداخت زکات متوجه او نیست یا اینکه اگر کسی تا قبل از وجوب زکات مالک مالی بوده است اما قبل از رسیدن به حد نصاب، مالیکت او زائل شده است، پرداخت زکات قطعا بر او لازم نخواهد بود. 

بنابراین روشن می شود که شرطیت اصل مالکیت در زکات، با شرطیت مالکیت حین تعلق زکات متفاوت است.

در ادامه جلسه نیز مطالبی پیرامون شرطیت نمو مطرح شده است.

برای واجب شدن زکات در غلات اربع، دو شرط وجود دارد: ملکیت حین تعلق زکات و نمو در ملک. این دو شرط مورد بحث فقها بوده و اهمیت آنها در تعیین زمان و واجب بودن زکات تأکید شده است.

برخی فقها شرط ملکیت حین تعلق زکات را ضروری می‌دانند، اما در مورد شرط نمو اختلاف نظر وجود دارد. محقق حلی و علامه حلی به اشتراط نمو تأکید کرده‌اند، در حالی که برخی دیگر از فقها تنها شرط ملکیت را کافی دانسته‌اند.

تفاوت در روش آبیاری تأثیری در میزان زکات دارد و این تفاوت مربوط به زمانی است که محصول در ملک فرد آبیاری شده باشد. این موضوع نشان می‌دهد که زکات به تولید کننده و مالک محصول در زمان نمو تعلق دارد.

استدلال‌های مختلف برای اشتراط نمو بررسی و نقد شده‌اند. نتیجه‌گیری این است که ملکیت در زمان تعلق زکات و نمو محصول در ملک مهم هستند، اما برخی از استدلال‌ها قابلیت اتکا ندارند.

 از روایت امام رضا (ع) در مورد زکات غلات استفاده شده که زمان تعلق زکات وقتی است که محصول قابل چیدن و تخمین زدن باشد. این روایت نشان می‌دهد که زکات به کسی واجب است که در زمان قابل برداشت بودن محصول مالک آن باشد.