در ادامه بحثی که در کتاب ولایت فقیه آمده است با تمسک به خطبه ۹۲ امیرالمومنین علیه السلام که فرمودند مرا رها کنید و سراغ کس دیگری بروید چون امر، مشوش و مشبه می‌باشد. امیرالمومنین علیه السلام میفرمایند بروید و خودتان حاکم را انتخاب کنید . من هم شاید نسبت به والی از شما شنواتر و مطیع تر باشم!.

حضرت در شرایطی که ابرهای تیره ای در مسیر قرار دارد و اوضاع تیره و تاریک است این رفتار را می‌کنند و می فرمایند اگر هم حاکمیت را بپذیرم اتمام حجت می‌کنم و به سرزنش‌های دیگران اعتنای چندانی نخواهم داشت.

حضرت، ضرورت حاکمیت را بیان کرده و می فرمایند که، ملک با ظلم، طمع ورزی و... ادامه پیدا نمی‌کند.

در خطبه سوم نهج‌البلاغه (خطبه شقیقه) نیز اشاره به این موضوع دارند و ویژگی‌های ظالمانه خلفای سه گانه را بیان می‌کنند.

در خطبه ۷۳ نیز حضرت اشاره می فرمایند که همچنین مایل هستم که امور مسلمین روال طبیعی داشته باشد.

همچنین در خطبه ۱۳۱ حضرت میفرمایند که، من دنبال دنیا نبودم و نیستم بلکه از جانب خدا این جایگاه (حاکمیت الهی) را دارا می‌باشم.

چهارچوبه های حاکمیت الهی را نیز حضرت بیان می‌کنند. کلام «طبری» که بعد از خطبه ۹۲ آمده است، استشهاد کرده و میفرمایند که بیعت جز با رضایت نیست و فعلیت حکومت، مبتنی بر حضور مردم است و اگر منصوص کنار رفت این مردم هستند که به حاکمیت حاکم مشروعیت می‌دهند. هرچند به گواه تاریخ، ممکن است حاکم ظالمی سرکار بیاید و مشروعیت نداشته باشد.