در ادامه بحث از بررسی روایت مرتبط با موضوع حکومت و ولی فقیه که در جلسه گذشته به آن اشاره شد، در این جلیه نیز استاد به بررسی نکاتی در رابطه با آن حدیث پرداخته اند.

به نظر از مجموعه قرائن اعتبار سند این روایت بدست می آمد. 

در این روایت حضرت فرمودند، فقها حجت من بر شما هستند و اگر به آنها عمل نکنید در واقع به نظر و رأی من عمل نکرده‌اید.

اشکالات ثبوتی آیت‌الله منتظری به این حدیث:
معلوم نیست مقصود از «ال» در عبارت “و أما الحوادث الواقعة” چیست؟

در پاسخ به این اشکال میتوان گفت ، حضرت ابتدا سوال را مطرح می‌کنند و سپس جواب را بیان می‌کنند و سؤال و جواب مشخص و مطلق بوده و ابهامی ندارد.

از آن گذشته قدر متیقنی نداریم و حکم موضوع مطلق محرز شده و امام علیه السلام در مقام بیان و افتاء می‌باشد نه مجمل گویی و غیره. همچنین بدیهی است که در غیر نصوص بحث احتمال و اجمال مطرح می‌شود نه در امور مطلق و نص.

اشکال دیگر این است که اگر در یک زمان چند فقیه باشند تعارض پیش آمده و کار مشکل می شود.
در پاسخ می‌توان گفت امام کسانی را منصوب و معین می‌کنند که معتبر بوده و تابع هوای نفس و اشتباه قابل توجه نباشند.

اشکال دیگری که مطرح کرده‌اند این است که آن نیاز به تشکیل دولت و قدرت سیاسی از طریق انتخاب مردم است در حالی که رهبریت در دیدگاه شیعه برای چنین جایگاهی منظور شده است و انتخابی بودن ولایت فقیه را رد می‌کند.

در پاسخ باید گفت باید خبرگان این افراد را انتخاب کنند و کسی را معین کنند که از جانب معصوم نصب شده است. البته در خود خبرگان یک نوع اجتهادی معتبر است که بتوانند تشخیص داده و این افراد را از لحاظ شرایطی مثل عدالت و غیره انتخاب نمایند. مانند مرجع تقلید که اجتهادش در نزد عالمان تأیید شده که می‌توان به آن اقتدا نمود و قول او را حجت قرار داد.

اشکال دیگر اینکه میگویند چرا کلینی در کافی نیاورده‌اند.

در پاسخ می‌توان گفت که این که اشکالی ندارد چون مرحوم کلینی روایات زیادی را در کافی ذکر نکرده‌اند.